Gjith’ kom mendu që nuk m’bjen mu…(tu e mbivlerësu tejmase organizmin tem…).
Por, teprimi (mos-respektimi i masave në një rast) s’ka qare pa shpërthy dikah…
Tash e 5 ditë me Covid…megjithëse n’përgjithësi po ndihem OK, e kom një farë brengosje…çka nëse ndonjë organ është i brishtë e nuk e përballon?
Unë bleva ilaqe (të shtrejta!), dhe po ushqehem me gjana “adekuate”…për me forcu imunitetin…por, mendja po m’rrin te krejt ata njerëz, familje …me pleq n’shpi…apo me familjarë me sëmundje kronike…e të cilët nuk i përballojnë dot këto shpenzime…
Sidoqoftë, ka edhe anë të mira që i përjetova…p.sh. derisa pritsha në klinikën infektive me bo testin, m’ngazëlleu sjellja fantastike e personelit…(megjithëse vazhdimisht nuk i kanë as mjetet mbrojtëse në punë, etj…), poashtu edhe biseda teledonike tejet profesionale e mjekes nga instituti…që me aspak nguti m’i dha të gjitha udhëzimet e duhura….
Eh, ni ditë kemi me harru këtë andërr t’keqe..veç msimet që na i ka jep, duhet me i zbatu përgjithmonë…